Tentar tocar a política de vivenda en Suecia, regulada desde a época da Segunda Guerra Mundial, custoulle o Goberno ao actual primeiro ministro socialdemócrata, xa que é a base de o Estado de Benestar en Suecia.

O Goberno expuña flexibilizar as rendas dos alugueiros nas casas de edificios de nova construción, que se poden alugar os inmobles a prezo de mercado durante un período de 15 anos, pero sen superar un prezo que fose superior ao 30% dos ingresos do inquilino

O mercado de alugueiro sueco estruturouse co obxectivo inicial de garantir que o prezo do alugueiro se situase en equilibrio a longo prazo coa utilidade obtida da vivenda, pero a súa aplicación foi unha arma de dobre fío, xa que, aínda que os prezos contivéronse, a falta de oferta, a exclusión social ou o bloqueo de stock existente convertéronse nos peores inimigos do mercado.

E esa falta de oferta que impide o acceso á vivenda a moitas familias é o que tentou cambiar o actual Executivo. Os arrendamentos vitalicios con prezos topados benefician aos arrendadores actuais, pero prexudican de forma importante aos novos arrendatarios que pretenden atopar unha casa de alugueiro.

Fonte | Idealista